Czy to w sferze postrzegania swojej kobiecości, relacji pomiędzy dwojgiem bliskich sobie osób, nie mówiąc już o wychowywaniu dzieci, upływ czasu naznacza każdy z tych aspektów. Wprowadza zmiany, weryfikuje prawdziwość pewnych przekonań. A przede wszystkim przynosi wewnętrzny spokój.
Każdy człowiek jest inny, ma odmienne poglądy na podobne kwestie. Czym innym kieruje się w życiu. W efekcie czego te najważniejsze wartości dla każdego z nas mogą się różnić. Choć WEDŁUG MNIE jest pewna ich grupa, które i Ty, i ja stawiamy na czele naszej listy.
Nowe możliwości, nowe życiowe lekcje. Odpuszczania sobie przede wszystkim. Bo od jakiegoś czasu, tam gdzie mam taką możliwość, kieruję się krótkim hasłem – ja odpuszczam! Bez wielodniowego samobiczowania, rozpamiętywania w nieskończoność, co zostało powiedziane i jak można to było lepiej ująć.
Czytanie rozwija zasób słownictwa, pobudza wyobraźnię. Skłania do samodzielnego myślenia i wyciągania wniosków. Pomaga poznawać emocje i je nazywać. Umożliwia poznanie otaczającego świata. Buduje więź rodzic – dziecko, jakże cenną dla obu stron.
Opinie ważnych dla Ciebie dorosłych, które urosły do rangi własnych przekonań o sobie. Brak przyzwolenia danego samej / samemu sobie na popełnianie błędów i ponoszenie porażek. Czyli dalsze rozważania nad skomplikowanym zagadnieniem, jakim jest samoakceptacja.
Pokochanie siebie, akceptacja… Spojrzenie na siebie z czułością wydaje się być trudne. Dlaczego? Wpływają na to czynniki serwowane nam przez otoczenie, jak i te siedzące w nas samych. Dziś przyjrzymy się tym pierwszym.
Pozwala wyrazić własne emocje, puścić wodze fantazji. Rozwija spostrzegawczość, pobudza myślenie, może pochłonąć bez reszty. Co biorę na tapet w kolejnej już części sposobów na wartościowe spędzanie czasu z dziećmi? Oczywiście radosną, nieczym nieskrępowaną, szeroko pojętą plastyczną twórczość.
Każdego dnia zalewa nas fala perfekcjonizmu z mediów społecznościowych. Albo negatywnych informacji serwowanych przez wszechobecny Internet. Porównywanie siebie do innych też nie ułatwia sprawy. A gdyby tak dostrzec pozytywy dokładnie w tym miejscu, w jakim się obecnie życiowo znajdujemy?
Tata jest na wyciągnięcie ręki. Można z nim porozmawiać, przytulić się, wyjść wspólnie na podwórko. Jego obecność zaznacza się przez duże „O”. Przełamuje schematy, z szacunkiem uczy życia i stawia wysoko poprzeczkę na przyszłość. W totalnej kontrze do nie tak dalekich obrazów ojcostwa, w których jedynym zajęciem głowy rodziny po pracy było czytanie gazety i odpoczywanie.